Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Φ. Κάφκα

Φ. Κάφκα 

 Αφορισμοί       Η Δίκη



















http://www.easybytez.com/njcqtxwwha4e

O Φραντς Κάφκα (3 Ιουλίου 1883 - 3 Ιουνίου 1924)
ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες
του 20ού αιώνα. Εβραϊκής καταγωγής,
έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του
στη γερμανική γλώσσα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του,
εδραιώθηκε η θέση του στην παγκόσμια λογοτεχνία,
χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος
μοντερνιστής γερμανόφωνος πεζογράφος[1]
και το έργο του έχει αναλυθεί εκτενώς.
Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται
η νουβέλα Η Μεταμόρφωση (1915)
και τα μυθιστορήματα Η Δίκη (1925),
Ο Πύργος (1926) και Αμερική (1927).


Αφορισμοί

Η επιλογή αυτή από τα “Ημερολόγια” και άλλα κείμενα του
μεγάλου Τσέχου συγγραφέα συνοψίζει τους κύριους άξονες
που διαπερνούν το λογοτεχνικό του έργο:
την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά απέναντι
στις τυφλές δυνάμεις του Κράτους και της κοινωνίας,
 τις στρεβλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων
μ’ άλλα λόγια, όλα όσα καθιστούν τον Κάφκα (1883-1924)
ένα συγγραφέα δραματικά επίκαιρο.





Η Δίκη

Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι
ο τραπεζοϋπάλληλος Γιόζεφ Κ. (το επώνυμο δεν αναφέρεται ποτέ),
ενός συνηθισμένου ανθρώπου ανίκανου για οποιαδήποτε έξαρση
και στου οποίου τη ζωή δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό.
Ξαφνικά η ισορροπία της ζωής του ανατρέπεται όταν δύο άγνωστοι
χτυπούν την πόρτα του και του ανακοινώνουν ότι ήρθαν
να τον οδηγήσουν στον ανακριτή.
Σίγουρα θα επρόκειτο για παρεξήγηση, είναι αδύνατον να έχει κάνει κάτι
κακό ο Γιόζεφ Κ. Μετά την ανάκριση αφήνεται προσωρινά ελεύθερος,
ωστόσο έχει χάσει πια την ηρεμία του.
Δεν τον έχουν κατηγορήσει φανερά για τίποτα, όμως έχει
την αίσθηση ότι τον θεωρούν ένοχο. Όταν μετά από λίγες μέρες τον καλούν και πάλι για ανάκριση, ο Γιόζεφ Κ. βρίσκεται σ’ ένα τεράστιο μουντό δικαστήριο, αντιμέτωπος με μία ομάδα από γέρους δικαστές που τον τυρρανούν με τις ερωτήσεις τους. Απόλυτα βέβαιος για την αθωότητά του προσπαθεί με όσες δυνάμεις διαθέτει να υπερασπιστεί τον εαυτό του και φεύγει από το δικαστήριο με την εντύπωση ότι τους έχει πείσει. Είναι αδύνατον πια να νιώσει ήσυχος και πιστεύει πως ένας δικηγόρος θα μπορούσε να αποδείξει ότι είναι άσχετος με την κατηγορία την οποία ακόμη δεν γνωρίζει.
Όμως ο δικηγόρος, όργανο της εξουσίας ο ίδιος, σπρώχνει τον Γιόζεφ Κ.
βαθύτερα στο λαβύρινθο που έχει μπλεχτεί.
Αναζητά τότε τη βοήθεια ενός φίλου του ζωγράφου
αλλά επικαλείται κι έναν ιερέα μήπως θα μπορούσαν
λόγω της ιδιότητάς τους να επηρεάσουν ευνοϊκά τους δικαστές, μάταια όμως.
Ούτε η επιστήμη, ούτε η τέχνη, ούτε η θρησκεία μπορούν να τον βοηθήσουν.
Ολόκληρο το περιβάλλον του, ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκταση του δικαστηρίου.
Στον κάθε συμπολίτη του βλέπει κι έναν δικαστή, στο κάθε βλέμμα και μια κατηγορία.
Αρχίζει να πιστεύει πως όλοι τον κατασκοπεύουν, ψάχνοντας να βρουν ακόμη
και στις πιο απλές πράξεις του αποδείξεις ενοχής.
Σιγά σιγά βεβαιώνεται πως η δίκη ήδη γίνεται, με κατηγορούμενο τον ίδιο,
για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζει. Βλέποντας πως καμία προσπάθειά του
δεν καρποφορεί, περιμένει υπομονετικά τη μέρα που θα μάθει την ποινή που θα του επιβάλουν.
Ένα βράδυ δύο μαυροντυμένοι άνδρες του ζητούν να τους ακολουθήσει ως την άκρη της πόλης.
Ανίκανος πια να καταλάβει αλλά και να αντιδράσει, ο Γιόζεφ Κ. τους ακολουθεί
σ’ ένα έρημο λατομείο, για να εκτελεστεί σε λίγο ψυχρά και απάνθρωπα με μια μαχαιριά στο στήθος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου