Η Κυρία Κούλα

Μ. Κουμανταρέας

http://www.easybytez.com/2vm7g5t9uos2


Στον κατά κοινή ομολογία κορυφαίο μας μεταπολεμικό πεζογράφο, αθηναιόπληκτο και… βικτωριομανή Μένη Κουμανταρέα, ανάμεσα σε πολλά και ποικίλα στοιχεία των ευφάνταστων μυθοπλασιών του, κυρίαρχο ρόλο κρατά το ερωτικό παίγνιο, εμπλουτισμένο και από τη διαθεσιμότητά του προς ποικίλες κατευθύνσεις. Ο εύφορος αυτός παραμυθάς και γοητευτικός γραφιάς, το 1978 έγραψε μια απλή στην επιφάνειά της νουβέλα, την «Κυρία Κούλα», που περιέχει όμως πλούσια κοιτάσματα συναντώμενων και με σιγαστήρα συγκρουόμενων ψυχισμών: μια ώριμη, παντρεμένη γυναίκα με σύζυγο και κόρες, συντηρητική και συμβατική, ταράζεται αιφνίδια από τη δροσιά, το βιταλισμό και την «αναρχίζουσα» φρεσκάδα ενός νέου φοιτητή τον οποίο καθημερινά συναντά στα βαγόνια του ηλεκτρικού. Κι ενώ τα πάντα γι’ αυτήν ξεκινούν, όπως θα’ λεγε ο Ροΐδης, ως «πρόσψαυσις δύο επιδερμίδων», καταλήγουν σε μια ηφαιστειακή έκρηξη που όμως, περιέχοντας τους σπόρους του αδιεξόδου της, θα οδηγηθεί στο μελαγχολικό της τέλος. Η μαεστρία του Κουμανταρέα, πέραν της έξοχης γραφής, έγκειται στην ύπουλη απλότητα του «μύθου» και στην καταστατική κοινωνικοψυχολογική αντίθεση των δύο καθ’ υπέρβαση εραστών.