ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ

Dario Fo

 http://www.easybytez.com/zve61ll8ajka

Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά

Κλέψε Λιγότερο

Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού


Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ

 Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~
 Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά (La marijuana della mamma è la piu bella, 1976)

Ο Λουίτζι, χρήστης χασίς, μαριχουάνας και LSD μετά από μεγάλη απουσία από το σπίτι λόγω ενός καυγά με τη μαμά του, επιστρέφει μια μέρα για να ανακαλύψει, προς μεγάλη του έκπληξη, πως η μαμά και ο παππούς του καπνίζουν χασίς και μαριχουάνα. Σαν να μη έφτανε αυτό μαθαίνει επίσης ότι καλλιεργούν παράνομα στον κήπο τους φυτά μαριχουάνας και ότι οι ίδιοι γίνονται λαθρέμποροι στη γειτονιά τους. Μπροστά μας παρελαύνουν η Καμέλια, πάντα σε αναζήτηση ενός γαμπρού, ο πρεζάκιας φίλος του Λουίτζι, πάντοτε σε αναζήτηση της δόσης του και ο Αντώνιο, ανιψιός της μαμάς που ανήκει στην ειδική ομάδα πάταξης των ναρκωτικών. Φυσικά από την παρέα δεν λείπει ο παπάς της ενορίας που μαζί με τους υπόλοιπους μας οδηγούν σ' ένα ξέφρενο παιχνίδι καταστάσεων με απώτερο στόχο την ψυχαγωγία, αλλά και τον προβληματισμό του θεατή.

Η Μαριχουάνα της Μαμάς είναι η πιο γλυκιά, δεν είναι μια απλή φαρσοκωμωδία, αλλά ένα πολυσύνθετο οικοδόμημα που εμπεριέχει στοιχεία ρεαλισμού και υπερβολής ταυτόχρονα. Είναι ένας ύμνος προς την τέχνη του θεάτρου με πικρές δόσεις αλήθειας και τραγικής πραγματικότητας. Στο έργο οι κραυγές πόνου είναι πιο δυνατές κι από το κωμικό στοιχείο. Κι όμως γελάς, γελάς με δάκρυα, με τις καρικατούρες των εξουσιών που δίνει με τόση δύναμη και χιούμορ ο συγγραφέας.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κλέψε Λιγότερο

Ο  Νομπελίστας Ντάριο Φο έγραψε το έργο
για να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της Ιταλικής κοινωνίας.
Οι χαρακτήρες που περιστοιχίζουν την ηρωίδα μπορεί
να είναι εμφανώς διεφθαρμένοι και τρελοί,
αλλά αποδεικνύονται πιο αξιόλογοι
από τους φαινομενικά καλούς
και αξιοσέβαστους πολίτες.
Εκβιαζόμενοι, δικαστές, εξοχώτατοι,
καλόγριες και τρελοί κάθε είδους παρελαύνουν
μπρος από την Εννέα η οποία διαπιστώνει
ότι η κοινωνία προστάζει «αφού κλέβουν οι άλλοι κλέψε
και εσύ, ίσως λίγο λιγότερο όμως».

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (Morte accidentale di un anarchico, 1970)

Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού είναι ένα πραγματικό γεγονός. Ο Φο έγραψε το συγκεκριμένο έργο το 1970, ένα χρόνο μετά από τον καθόλου τυχαίο θάνατο του αναρχικού σιδηροδρομικού Πινέλι. Ο Πινέλι κατηγορήθηκε για την έκρηξη βόμβας στην Piazza Fontana, που οργανώθηκε από φασίστες σε συνεργασία με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες το 1969 και προκάλεσε το θάνατο 16 ανθρώπων. Ο Πινέλι ήταν το 17ο θύμα, αφού πετάχτηκε από το παράθυρο του αστυνομικού τμήματος. Ο Ντάριο Φο αποκαλύπτει τη συνεργασία μπάτσων, δικαστών, υπουργών και δημοσιογράφων για να κουκουλώσουν την υπόθεση δολοφονίας ενός αθώου ανθρώπου. Απευθύνεται στην ιταλική κοινωνική γνώμη, που βομβαρδίζεται από ψευδείς πληροφορίες, για να πει την αλήθεια.

~~~~~~~~


Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ (Gli arcangeli non giocano a flipper, 1959)

«Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ» αποτελεί μια οξύτατη σάτιρα της γραφειοκρατίας και των μηχανισμών που την αναπαράγουν. Υπουργοί, κρατικές υπηρεσίες, διευθυντές, δημόσιοι υπάλληλοι, δήμαρχοι, παρελαύνουν σαν σε τσίρκο, κάνοντας ο καθένας το δικό του σόου. Αποκαλύπτεται με τον πιο πρωτότυπο τρόπο η λογική των γραφειοκρατών πως: όχι αυτό που υπάρχει βεβαιώνεται στα χαρτιά, αλλά αυτό που βεβαιώνεται στα χαρτιά, πρέπει να υπάρχει.

Ο Ντάριο Φο είναι από τις σημαντικότερες μορφές του ιταλικού θεάτρου. Συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός και σκηνογράφος, τιμήθηκε το 1997 με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική γιά το θέατρο το οποίο υπηρέτησε σε όλες του τις μορφές. Στα έργα του ο Φο στηλιτεύει το κατεστημένο με εκπληκτικό χιούμορ και με αριστουργηματικό αυτοσχεδιασμό, ενώ έχει ασκήσει κριτική, μεταξύ των άλλων, στην πολιτική της εκκλησίας για τις αμβλώσεις, τις πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά και το μεσανατολικό. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν ανέβει σε θέατρα όλου του κόσμου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία (Tutti casa letto e chiesa, 1977)

Το Όλο σπίτι κρεβάτι κι εκκλησία είναι ένα θεατρικό έργο με θέμα την κατάσταση της γυναίκας, και ιδίως την σεξουαλική δουλεία της...